Ama kime ne anlatacağını bilemezsin ya işte tam o noktadayım.
Yazmak en iyi gelen şey şu zamanlarda. Yazıyorum bol bol yazıyorum ama dönüp tekrar okumaya cesaret edemiyorum..
Sahi herkesle her şey konuşulur mu?
Yani şu dertleşmenin de insanı rahatlatıcı etkisi herkeste aynı olur mu?
Benim bir yerlerde bazı boşluklarım var..
Dolduramıyorum.
Ama boşluğun ne olduğunu da bilmiyorum.
Nasıl doldururum onu da bilmiyorum.
Tek bildiğim şey kalemim/klavyem ve gözyaşlarımın son zamanlardaki en yakın dostum olduğu.
Şükür, buna da şükür.
Gözlerimden yaş akıtan rabbim ol der olur..
Hamd olsun..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder