Bu yazıdan sonra bana hak vereceksiniz :)
2009- Eylül ayında Yeditepe Üniversitesinde başlayan lisans hayatımın ilk iki yılı hazırlıktan kurtulmakla geçti.
Baktım bu olacak gibi değil 2. yılın 2.döneminde okula ara verip bavulumla birlikte Londra yolunu tuttum.
(Londra kulağa hoş geliyor değil mi? Aslında hiçte öyle olmadığını bir başka postum da anlatacağım.)
Dil okulu deneyimimden sonra tek bir şansım kalmıştı. Hazırlığı geçebilmem için proficiency sınavını geçmem gerekiyordu.
Hazırlık yılları o kadar stresli o kadar sinirliydim ki. Düşünsenize sözde Üniversiteye gidiyorsunuz ama 9-4 arası derstesiniz ve teneffüslere zil çalınca çıkabiliyorsunuz. Biz arkadaşlarla hazırlığa yüksek lise diyorduk :)
Neyse ki sınavı kazanıp fakülteye geçebilmiştim.
Tabi insan ilk afallıyor. Yeni arkadaşlar yeni hocalar vizeler finaller...
Ama çok şanslıydık hem hocalarımıza hem de arkadaşlarımıza çok çabuk alıştık.
İlk sunum yapacaksınız 5 dk dediğinde hocamız biz 5 dk kendimizi anlatamamıştık :) Mezun olacağımız zaman son sunumda ise 1 saat yetmemişti bu aradaki gelişmeyi en iyi özetlerden biridir benim için :)
Fakülte hayatımı hiç yaz okuluna gitmeden 3.5 senede (7 dönem) bitirdim.
Hazırlığı uzatmanın acısını fakülteden çıkarttım kısacası.
Velhasıl...
Yeditepe bana ilk başlarda işkence gibi gelen, sonrasında çok sevdiğim hatıralarda güzel anılar bırakan okulum olarak kalacak..
Okulla ilişiğimi daha dün kestim :)
Mezun olduğum henüz 2 ay oldu ama ben şimdiden öğrencilik hayatımı çok özledim.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder